Wielki Czwartek, zgodnie z tradycją jest dniem Kapłańskim. Wierni modlą się w intencji kapłanów. Znakiem ofiar duchowych są też kwiaty, i życzenia.

Bóg zapłać ...

Przedstawiciele parafian - życzenia dla proboszcza

 

Z okazji Wielkiego Czwartku pamiątki ustanowienia kapłaństwa
Księże proboszczu- dziękujemy CI, że odpowiedziałeś na głos Chrystusa, który wzywał Cię do pójścia za Nim. Dziękujemy Ci, za Twoją pracę w naszej parafii. Dzięki Tobie- możemy przybliżać się do Chrystusa. Za każdą Eucharystię, kazanie, spowiedź, modlitwę, błogosławieństwo, za wszystkie udzielone sakramenty i za wszystkie łaski, które dzięki Twojej posłudze otrzymaliśmy od Pana – z całego serca dziękujemy!
W imieniu całej wspólnoty parafialnej
Życzymy Ci, abyś zawsze pozostał wierny Chrystusowi. Niech On  obdarza Cię tymi łaskami, których potrzebujesz, by jeszcze pełniej realizować kapłańskie powołanie. Życzymy zdrowia, radości, życzliwych ludzi na swojej drodze, a także realizacji osobistych pragnień. A przede wszystkim życzymy, abyś wzorem Chrystusa był Dobrym Pasterzem i osiągnął świętość. Szczęść  Boże

W Wielki Czwartek na "CHWAŁA", milkną dzwony aż do Wigilii Paschalnej.

 

28.03.2013WCzwartek

Drodzy Bracia i Siostry.

Obchodzimy Wielki Czwartek, dzień w którym Jezus ustanowił Eucharystię i powiedział: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Tymi słowami Apostołów ustanawia kapłanami. Dlatego Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia dwu sakramentów. Eucharystii i Kapłaństwa. Spełnienie tego nakazu Jezusa dokonuje się przez sprawowanie Eucharystii nierozłącznie z posługą kapłana, przez wieki, a dzisiaj na wszystkich kontynentach świata.

Liturgia Triduum paschalnego tj. Wielki Czwartek, Piątek i Wielka Sobota, uświadamiają nam, że Jezus oddał życie za nasze grzechy i pojednał nas z Ojcem. Nie oznacza to jednak, że automatycznie wszyscy pójdziemy do nieba. Łaska, którą wysłużył dla nas Jezus na krzyżu, wymaga z naszej strony współpracy.  Pomocą, sposobem czerpania z łaski odkupienia jest dla nas Eucharystia.

Zamiast dzwonków ministranci używają kołatek drewnianych...

 

Przed chwilą wysłuchaliśmy czytań, związanych z dniem Wieczerzy Pańskiej.

Historyczne wyprowadzenie Narodu Wybranego z niewoli egipskiej na wolność, było znakiem Bożego miłosierdzia względem Izraelitów. Dzisiaj o takim wydarzeniu media podałyby do wiadomości całemu świata w ciągu godziny. Cofając się 3 200 lat wstecz, wydarzenie takie, w ówczesnym świecie, tj. pośród ludów zamieszkujących basen Morza śródziemnego, było wydarzeniem o którym  z pewnością też powszechnie mówiono.

Pierwsze czytanie ukazuje nam szczegóły przygotowania się narodu Wybranego do wyjścia pamiętnej nocy z niewoli. Tej nocy anioł śmierci dotknął każdego pierworodnego Egipcjanina, podobnie pośród zwierząt. To był moment decydujący o pozwoleniu faraona na wyjście Izraelitów z Egiptu.

Izraelici na drogę posilają się mięsem zabitego wcześniej i upieczonego na ogniu baranka, aby mieć siłę, do wielogodzinnej spiesznej wędrówki, aby jak najdalej odejść z niewoli na pustynię…

Ewangelia św. Jana, oraz słowa św. Pawła z Pierwszego listu do Koryntian  z  Egiptu, przenoszą nas do Wieczernika, na wieczerzę sprawowaną 1200 lat później. Wieczerzę tę sprawuje Jezus z Apostołami.

Jezus wybrał dzień na sprawowanie ostatniej wieczerzy w dniu święta wyjścia Izraelitów z niewoli.  Wiemy - niewola ta  - objawiała się pracą ponad siły, do której przymuszali Egipcjanie Izraelitów. W końcowej fazie faraon nakazał zabijanie każdego nowo narodzonego chłopca Izraelskiego już przy porodzie, a jeżeli przy porodzie nie uda się dziecka pozbawić życia, to dziecko skazane było na utopienie w rzece.

Brak miłości Egipcjan do Izraelitów zadecydował w oczach Bożych, o nadzwyczajnej interwencji Boga w ocalenie narodu.

Zwróćmy uwagę, że ten sam motyw przewija się w czasie wieczerzy, którą z uczniami sprawuje Jezus…
Zdejmuje płaszcz,, przepasuje się prześcieradłem i klęka przed uczniami aby im umyć nogi…

 

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».

 

Przykazanie miłości, zobowiązanie apostołów do przestrzegania przykazania miłości, stanowi główne przesłanie dzisiejszej liturgii.

Relacja św. Pawła mówi o ustanowieniu Eucharystii, niejako z drugiej ręki.  Istotą Eucharystii jest miłość.

Na początku homilii przybliżyliśmy sobie główne przesłanie Triduum paschalnego : . Wielki Czwartek, Piątek i Wielka Sobota, uświadamiają nam, że Jezus oddał życie za nasze grzechy i pojednał nas z Ojcem. Nie oznacza to jednak, że automatycznie wszyscy pójdziemy do nieba. Łaska, którą wysłużył dla nas Jezus na krzyżu, wymaga z naszej strony współpracy. 

Na czym ma polegać nasze współpraca –

Na to pytanie odpowiada nam dzisiaj sam Jezus Chrystus, przez swój przykład umycia nóg uczniom.

Ślubuję ci miłość…, oraz że cię nie opuszczę, aż do śmierci. Dzisiaj, jak tu jesteśmy, a pośród nas małżonkowie mogą ze spokojem powtórzyć te słowa. Są jednak małżeństwa, które nie żyją razem, które to ślubowanie podjęte w dniu zawarcia małżeństwa potraktowali jako okazję, że ktoś będzie mi służył, ale nie odwrotnie,. Mogło to być z jednej strony, mogło to być z obu stron,  - na to patrzyły dzieci, które nie widziały matki zatroskanej o ojca, nie widziały ojca zatroskanego o swoją żonę i doszło do separacji i doszło do rozwodu… i dzieci zostały nie wiedząc, jaką ścieżką iść dalej przez życie…

Milkną dzwony

 

I tu bracia i siostry Eucharystia jest lekarstwem. Eucharystia jest szkołą, bo spotykamy się z Jezusem, który swoje życie oddaje za swoich braci, za nas, z miłości do nas… uczestnicząc w Eucharystii uczymy się miłości prawdziwej, uczymy się jak odbudować to co brakiem miłości zostało zniszczone. Dziecko spotka Jezusa, który kocha każdego wielką miłością… i w przykładzie miłości Jezusowej nauczy się wierności Boga i miłości, która zdolna jest poświęcić się dla drugiego.

Słyszymy o strajkach na Śląsku. Kilkadziesiąt lat już nie było strajków – na nowo struktury  społeczno-gospodarcze , zamiast prowadzić do rozwoju doprowadzają do zapaści : protestują masy pracowników przeciwko tzw. umowom śmieciowym, oczekują wsparcia dla przemysłu energochłonnego a także uzdrowienia systemu ochrony zdrowia.

Czyż nie nasuwa się analogia do czasów pobytu Izraela w Egipcie, gdzie, nakładano na pracownika prace, którym nie mógł podołać, nie dając wyżywienia i chwili na odpoczynek?

Nie tylko życie w rodzinie, ale jak widzimy także życie wspólnotowe potrzebuje fundamentu miłości służebnej, miłości ofiarnej, miłości, która każe zapominać o sobie, aby pomóc drugiemu przybliżyć się do Boga.

Wielki Czwartek jak widzimy w swej istocie nie tylko przypomina o miłości Jezusa, który umarł na krzyżu dla naszego zbawienia, ale, że Eucharystia jest dla nas darem miłości Bożej, abyśmy czerpali ze skarbca Bożej miłości i na miłości służebnej umieli budować życie rodzinne i życie społeczne. Amen.

Do darów chleba i wina dzisiaj dołączono skromny dar dla potrzebujących.

Komunia Święta

 

2. Adoracja i uniżenie
Do tajemnicy święceń zbliżaliśmy się w postawie całkowitego ukorzenia, kładąc się krzyżem na ziemi, dotykając posadzki kościoła. Bł. Jan Paweł II wspominając dzień swoich święceń napisał: „W tej postawie leżenia krzyżem przed otrzymaniem święceń wyraża się najgłębszy sens duchowości kapłańskiej” (Jan Paweł II, Dar i tajemnica). Postawa leżenia krzyżem wyraża adorację Majestatu Boga i wdzięczną świadomość niczym niezasłużonej łaski kapłaństwa. Wyraża również najgłębsze uniżenie siebie, akt pokuty i najusilniejszą modlitwę. Nie może być jednak kojarzona jedynie z obrzędem święceń. Potrzebujemy stałego trwania w tej postawie, ilekroć sprawujemy Najświętsze Tajemnice. Niezasłużony dar kapłaństwa całkowicie nas przerasta. Nosimy go w kruchych naczyniach (por. 2 Kor 4, 7). Aby go traktować z szacunkiem i uważnie strzec, musimy nieustannie wychowywać siebie do adoracji, pokuty i modlitwy. Każdy akt pokuty przed celebracją Mszy świętej przypomina nam o tym.

Drodzy Kapłani! W Wielki Piątek, jak co roku, powtórzymy z wiarą gest prostracji i uniżenia. W ten sposób, obejmując całym sobą Chrystusa Ukrzyżowanego, wyznamy wobec wiernych, że tak samo jak oni potrzebujemy ciągłego nawracania i łaski zbawienia. Uznając publicznie, w geście prostracji, własną grzeszność i potrzebę łaski, włączymy się w modlitwę samego Jezusa, który prosi za nas o wiarę, jak ongiś prosił o nią dla Piotra. Niech nasza modlitwa, która płynąć będzie z tylu świątyń rozsianych po Polsce i poza jej granicami, połączy nas we wspólnym błaganiu za siebie nawzajem, aby nieprawości i niewiara nie zmiotły nas z drogi powołania, byśmy nie stali się jak liść miotany wiatrem niewierności, ale dojrzewali jak dorodna pszenica, która wyda obfity plon na niwie Kościoła Chrystusowego.

 

Obrzęd nałożenia (przekazania, wręczenia?) Krzyża.

 

 

I. Forma nabożeństwa w Wielkim Poście.

 

W uroczystości obrzędu nałożenia krzyża uczestniczą  kandydaci do bierzmowania wraz ze swoimi bliski (rodzicami, świadkami do bierzmowania). Droga Krzyżowa powinna być dobrze przygotowana przez opiekunów – animatorów i dotyczyć tajemnicy krzyża. W tej Drodze Krzyżowej kandydaci powinni uczestniczyć bardzo aktywnie włączając się w nabożeństwo poprzez np. czytanie rozważań, inscenizacje, śpiew. Zachęca się by nabożeństwo prowadzone było pod przewodnictwem Księdza Proboszcza, a kandydaci uczestniczyli zajmując wraz z rodzicami centralne miejsce w Kościele.

Podczas rozważania XII stacji proponujemy następujący jej przebieg:

 

1.      Odczytanie tekstu biblijnego np. Łk 9, 23-26

2.      Słowo zachęty – homilia na temat: „Krzyż w życiu chrześcijańskim”   lub „Jan Paweł II nt Krzyża”

 

3.      Modlitwa przed nałożeniem:  (por. Agenda Liturgiczna diecezji opolskiej str. 418)

 

K:        Módlmy się do Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas zbawił przez Krzyż swój święty:

            Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie.

W:       Żeś przez krzyż i mękę swoją odkupił świat.

K:        Zwróć się łaskawie ku wszystkim ludziom , aby poznali, że tylko Ty jesteś Zbawicielem świata.

 Kłaniamy Ci się…

W:       Żeś przez krzyż i mękę swoją odkupił świat

K:        Spraw, aby wszyscy ludzie stali się dla siebie braćmi i siostrami. Kłaniamy Ci się…

W:       Żeś przez krzyż i mękę swoją odkupił świat

K:        Przyjmij wszystkich, którzy w tym znaku przeszli przez życie i wrócili do Ciebie.

Kłaniamy Ci się…

W:       Żeś przez krzyż i mękę swoją odkupił świat

K:        Z ufnością módlmy się teraz słowami Jezusa za zgromadzonych tutaj kandydatów, którym zostaną wręczone krzyże, aby osiągnęli w tym Znaku wiekuiste zwycięstwo:

W:       Ojcze nasz…

K:        Módlmy się:

            Wszechmogący wieczny Boże, Twój Syn przez śmierć na krzyżu pojednał nas z Tobą. Wejrzyj łaskawie na zebrany tu lud, niech ich wzmacnia moc ukrzyżowanego, aby umieli dźwigać swój krzyż codzienny i pewnie kroczyć drogą Ewangelii. Przez Chrystusa Pana naszego.

W:       Amen.

 

4.      Obrzęd nałożenie krzyża przez jednego z rodziców (świadka), którzy czynią to wypowiadając słowa:

 

„SYNU/ CÓRKO PRZYJMI TEN KRZYŻ I BĄDŹ MU WIERNY/WIERNA!”

Kandydat odpowiada:

„AMEN”

K: Módlmy się do Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas zbawił przez Krzyż swój święty: Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie. W: Że"

K: Z ufnością módlmy się teraz słowami Jezusa za zgromadzonych tutaj kandydatów, którym zostaną wręczone krzyże, aby osiągnęli w tym Znaku wiekuiste zwycięstwo: W: Ojcze

Wszechmogący wieczny Boże, Twój Syn przez śmierć na krzyżu pojednał nas z Tobą. Wejrzyj łaskawie na zebrany tu lud, niech ich wzmacnia moc ukrzyżowanego, aby umieli dźwigać swój krzy&#

„SYNU/ CÓRKO PRZYJMI TEN KRZYŻ I BĄDŹ MU WIERNY/WIERNA!” Kandydat odpowiada: „AMEN”

Adoracja Krzyża.

Liturgia Słowa; odczytanie Męki Pańskiej przygotowały nas na ADORACJĘ KRZYŻA.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy, bądźże pozdrowiony.
Gdzie Bóg, Król świata całego,
Dokonał życia swojego.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy, bądźże pozdrowiony:
Ta sama Krew cię skropiła,
Która nas z grzechów obmyła.

Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony,
Na wieczne czasy, bądźże pozdrowiony:
Z ciebie moc płynie i męstwo,
W Tobie jest nasze zwycięstwo.

1. Być bliżej Ciebie chcę, o Boże mój,
Z Tobą przez życie lżej nieść krzyża znój.
Ty w sercu moim trwasz,
Z miłością Stwórcy ziem
Tulisz w ojcowski płaszcz, chroniąc mnie w nim.

2. Być bliżej Ciebie chcę na każdy dzień,
za Tobą życiem swym iść jako cień.
Daj tylko, Boże dusz,
obecność Twoją czuć,
myśl moją pośród burz na Ciebie zwróć.

3. Choć jak wędrowiec sam idę przez noc,
w Tobie niech siłę mam i w Tobie moc,
gdy czuwam i wśród snu,
czy słońce jest, czy mrok
niechaj mnie strzeże Twój, o Panie, wzrok.

2. W krzyżu osłoda, w krzyżu ochłoda
Dla duszy smutkiem zmroczonej.
Kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie
W boleści sercu zadanej.

3. Kiedy cierpienie, kiedy zwątpienie
Serce ci na wskroś przepali,
Gdy grom się zbliża, pośpiesz do krzyża
On ciebie wesprze, ocali.

. Być bliżej Ciebie chcę na każdy dzień,
za Tobą życiem swym iść jako cień.
Daj tylko, Boże dusz,
obecność Twoją czuć,
myśl moją pośród burz na Ciebie zwróć.

. Choć jak wędrowiec sam idę przez noc,
w Tobie niech siłę mam i w Tobie moc,
gdy czuwam i wśród snu,
czy słońce jest, czy mrok
niechaj mnie strzeże Twój, o Panie, wzrok.
/Teksty pieśni - Internet/

 

W Wielką Sobotę błogosławi się pokarmy na stół wielkanocny. Wierni przynoszą w godzinach popołudniowych do kościoła tzw. święcone. Święcenie pokarmów świątecznych jest starym zwyczajem w Kościele. Spożywanie posiłku jest też czynnością świętą, dlatego modlimy się przed i po jedzeniu, a na największe święto Zmartwychwstania święcimy także pokarmy. Przepełnieni wielkanocną radością, zasiądziemy po Mszy rezurekcyjnej do świątecznego stołu i podzielimy się wzajemną życzliwością przy składaniu sobie życzeń. Nowe życie Zmartwychwstałego Pana symbolizuje poświęcone jajko, którym także dzielimy się wzajemnie.

Prawo błogosławienia pokarmów mają: kapłani i diakoni oraz ustanowieni przez biskupa albo wyższego przełożonego zakonnego akolici i lektorzy.

 

Przewodniczący mówi:

Prośmy Chrystusa Pana, zawsze obecnego wśród tych, którzy Go miłują, aby pobłogosławił te pokarmy na stół wielkanocny.

Wszyscy modlą się przez chwilę w ciszy.

 

Panie Jezu Chryste, Ty w dzień przed męką i śmiercią kazałeś uczniom przygotować paschalną wieczerzę, w dzień Zmartwychwstania przyjąłeś zaproszenie dwóch uczniów i zasiadłeś z nimi do stołu, a późnym wieczorem przyszedłeś do Apostołów, aby spożyć wraz z nimi posiłek; prosimy Cię, daj nam z wiarą przeżywać Twoją obecność między nami podczas świątecznego posiłku w dzień Twojego zwycięstwa, abyśmy mogli się radować z udziału w Twoim życiu i zmartwychwstaniu.

 

Chlebie żywy, który zstąpiłeś z nieba i w Komunii świętej dajesz życie światu, pobłogosław ten chleb i wszelkie świąteczne pieczywo na pamiątkę chleba, którym nakarmiłeś lud słuchający Ciebie wytrwale na pustkowiu, i który po swym zmartwychwstaniu przygotowałeś nad jeziorem dla swoich uczniów.

 

Baranku Boży, który zwyciężyłeś zło i obmyłeś świat z grzechów, pobłogosław to mięso, wędliny i wszelkie pokarmy, które będziemy jedli na pamiątkę Baranka paschalnego i świątecznych potraw, które Ty spożyłeś z Apostołami na Ostatniej Wieczerzy. Pobłogosław także naszą sól, aby chroniła nas od zepsucia.

 

Chryste, życie i zmartwychwstanie nasze, pobłogosław te jajka, znak nowego życia, abyśmy dzieląc się nimi w gronie rodziny, bliskich i gości, mogli się także dzielić wzajemnie radością z tego, że jesteś z nami. Daj nam wszystkim dojść do wiecznej uczty Twojej tam, gdzie Ty żyjesz i królujesz na wieki wieków.

 

Amen.

Następuje poświęcenie pokarmów wodą święconą. Po skończonym obrzędzie wypada udać się do Grobu Pańskiego na krótką adorację Najświętszego Sakramentu.

Rezurekcja (z łac. resurrectiozmartwychwstanie) – uroczyste nabożeństwo w Kościele katolickim, połączone z procesją[1], którego celem jest obwieszczenie światu Dobrej Nowiny o Zmartwychwstaniu Jezusa[2]. W procesji obok Hostii w monstrancji niesiony jest krzyż procesyjny ozdobiony na tę okazję czerwoną stułą oraz figurka Jezusa Zmartwychwstałego. /zob. Internet/.

1. Wesoły nam dzień dziś nastał,
Którego z nas każdy żądał:
Tego dnia Chrystus zmartwychwstał,
Alleluja, Alleluja!

2. Król niebieski k`nam zawitał,
Jako śliczny kwiat. zakwitał:
Po śmierci się nam pokazał.
Alleluja, Alleluja!

3. Piekielne moce zwojował,
Nieprzyjaciele podeptał,
Nad nędznymi się zmiłował.
Alleluja, Alleluja! 

4. Do trzeciego dnia tam mieszkał,
Ojce święte tam pocieszał.
Potem iść za sobą kazał.
Alleluja, Alleluja!

5. Którzy v otchłaniach mieszkali,
Płaczliwie tam zawołali.
Gdy Zbawiciela. ujrzeli.
Alleluja, Alleluja!

6. "Zawitaj, przybywający -
Boży Synu wszechmogący,
Wybaw nas z piekie1nej mocy".
Alleluja, Alleluja!

W święta wielkanocne na Mszy św. o godz. 9.30 został udzielony Chrzest Święty Adrianowi Mazurowi.

1. Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrzest, bierzmowanie i Eucharystia są fundamentami całego życia chrześcijańskiego. "Uczestnictwo w Boskiej naturze, które ludzie otrzymują w darze przez łaskę Chrystusa, objawia pewną analogię do powstania, rozwoju i wzrostu życia naturalnego. Wierni odrodzeni przez chrzest, zostają umocnieni przez sakrament bierzmowania, a w Eucharystii otrzymują pokarm życia wiecznego. W ten sposób przez sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego w coraz większym stopniu osiągają skarby życia Bożego i postępują w doskonałej miłości". (KKK 1212)/teksty zaczerpnięte z opracowania w Internecie/

2. Gdy ktoś chciał stać się chrześcijaninem, musiał - od czasów apostolskich - przejść pewną drogę i wtajemniczenie złożone z wielu etapów. Można tę drogę przejść szybciej lub wolniej. Zawsze powinna ona zawierać kilka istotnych elementów: głoszenie słowa, przyjęcie Ewangelii, które pociąga za sobą nawrócenie, wyznanie wiary, chrzest, wylanie Ducha Świętego, dostęp do Komunii eucharystycznej. (KKK 1229)

3. Wtajemniczenie to w ciągu wieków ulegało wielu zmianom, zależnie od okoliczności. W pierwszych wiekach Kościoła wtajemniczenie chrześcijańskie było bardzo rozbudowane i obejmowało długi okres katechumenatu oraz szereg obrzędów przygotowawczych, które wyznaczały liturgicznie drogę przygotowania katechumenalnego. Jego zwieńczeniem była celebracja sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. (KKK 1230)

4. Sobór Watykański II przywrócił w Kościele łacińskim "różne stopnie katechumenatu dorosłych"... (KKK 1232)
Obecnie we wszystkich obrządkach łacińskich i wschodnich wtajemniczenie chrześcijańskie dorosłych rozpoczyna się od przyjęcia ich do katechumenatu i osiąga swój punkt kulminacyjny w jednej celebracji udzielania trzech sakramentów: chrztu, bierzmowania i Eucharystii... (KKK 1233)

5. Tam gdzie chrzest dzieci stał się w szerokim zakresie zwyczajną formą celebracji tego sakramentu, wszystko to stało się jednym obrzędem, który zawiera w sposób bardzo skrócony przygotowujące etapy wtajemniczenia chrześcijańskiego. Chrzest dzieci ze swej natury wymaga katechumenatu pochrzcielnego. Nie chodzi tylko o późniejsze nauczanie, lecz także o konieczny rozwój łaski chrztu w miarę dorastania osoby... (KKK 1231)
W obrządkach wschodnich wtajemniczenie chrześcijańskie dzieci zaczyna się od chrztu, po którym bezpośrednio następuje bierzmowanie i Eucharystia, gdy tymczasem w obrządku rzymskim wtajemniczenie trwa przez lata katechezy i kończy się później bierzmowaniem i Eucharystią, która jest jej szczytowym punktem.

6. W pierwszych wiekach bierzmowanie stanowi zazwyczaj jeden obrzęd z chrztem, tworząc razem z nim "podwójny sakrament", według wyrażenia św. Cypriana. Obok innych powodów wzrost liczby chrztów dzieci w różnych porach roku oraz powstawanie nowych parafii (wiejskich) w powiększających się diecezjach uniemożliwiły obecność biskupa przy wszystkich celebracjach chrzcielnych. Na Zachodzie, gdzie dopełnienie chrztu chciano zarezerwować dla biskupa, wprowadzono rozdzielenie w czasie obu sakramentów. Wschód natomiast zachował ich jedność, tak że bierzmowania udziela prezbiter, który chrzci. Powinien on jednak dokonywać tego za pomocą poświęconego przez biskupa myronu. (KKK 1290)

7. Praktyka Kościołów wschodnich podkreśla bardziej jedność wtajemniczenia chrześcijańskiego. Praktyka Kościoła łacińskiego wyraźniej ukazuje natomiast więź nowego chrześcijanina z biskupem, który jest gwarantem i sługą jedności swego Kościoła oraz jego powszechności i apostolskości. W ten sposób zostaje również podkreślony związek z apostolskimi początkami Kościoła Chrystusowego. (KKK 1292)

8. Pierwsza Komunia eucharystyczna. Neofita, który stał się dzieckiem Bożym i przywdział szatę godową, zostaje przyjęty "na ucztę godów Baranka". Celebracja misterium chrześcijańskiego i otrzymuje pokarm nowego życia - Ciało i Krew Chrystusa. Kościoły wschodnie zachowują żywą świadomość jedności wtajemniczenia chrześcijańskiego, udzielając Komunii świętej wszystkim nowo ochrzczonym i bierzmowanym, nawet małym dzieciom, w nawiązaniu do słów Chrystusa: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im" (Mk 10, 14). (KKK 1244)

9. Sakrament bierzmowania wraz z chrztem i Eucharystią należy do "sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego", którego jedność powinna być zachowywana. Należy zatem wyjaśniać wiernym, że przyjęcie tego sakramentu jest konieczne jako dopełnienie łaski chrztu. Istotnie, "przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej". (KKK 1285)

10. Jeśli mówi się czasem o bierzmowaniu jako o "sakramencie dojrzałości chrześcijańskiej", to nie należy jednak mylić dojrzałego wieku wiary z dojrzałym wiekiem rozwoju naturalnego. Nie można także zapominać, że łaska chrztu jest łaską darmowego i niezasłużonego wybrania. Nie potrzebuje ona "potwierdzenia", by stać się skuteczną. Przypomina o tym św. Tomasz:

11. Wiek fizyczny nie stanowi dla duszy przeszkody. Tak więc nawet w dzieciństwie człowiek może osiągnąć doskonałość wieku duchowego, o której mówi Księga Mądrości (4, 8): "Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy". W ten sposób wiele dzieci dzięki mocy Ducha Świętego, którą otrzymały, walczyło odważnie i aż do przelania krwi dla Chrystusa. (KKK 1308)

12. Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana. (KKK 1322)

KKK = Katechizm Kościoła Katolickiego

1. Być bliżej Ciebie chcę, o Boże mój!
Z Tobą przez życie lżej nieść krzyża znój.
Ty w sercu moim trwasz, z miłością Stwórcy ziem
tulisz w ojcowski płaszcz, chroniąc mnie w nim.

2. Być bliżej Ciebie chcę na każdy dzień,
za Tobą życiem swym iść jako cień.
Daj tylko, Boże dusz, obecność Twoją czuć,
myśl moją pośród burz na Ciebie zwróć.

3. Choć jak wędrowiec sam idę przez noc,
w Tobie niech siłę mam i w Tobie moc,
gdy czuwam i wśród snu, czy słońce jest, czy mrok
niechaj mnie strzeże Twój, o Panie, wzrok.

4. Być bliżej Ciebie chcę i w śmierci czas,
gdy mnie już będzie krył grobowy głaz.
być bliżej Ciebie chcę to me pragnienie czuj,
bom ja jest dziecię Twe, Tyś Ojciec mój.

 

Parafia Korzeniów dziękuje za Życzenia Świąteczne

 

Wiele osób kieruje do Parafii Życzenia Świąteczne.  Przyjmujemy je z radością. Odłożone czekają na podziękowanie. Przez wiele lat nie znajdowałem czasu /a może choruje ideologia - myśl benedyktyńska/ aby osobiście odpowiedzieć. Drogą elektroniczną może choć nieco zadośćuczynię w tym zakresie.

 

Podziękowanie kieruję do: Rektora Papieskiego Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie; Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II; Rektora i Alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie; Zarządu Caritas Diecezjalnej w Tarnowie; Na ręce Prezesa Narodowego Rycerstwa Niepokalanej w Niepokalanowie;  Na ręce Dyrektora Diecezjalnego Biura Pielgrzymkowego w Porąbce Uszewskiej; Na ręce Posła ziemi mieleckiej Krzysztofa Popiołka; Posła na Sejm RP Jana Warzechy;  Na ręce Posła na Sejm RP Kazimierza Moskala;  Wójta Gminy Żyraków Marka Rączki; Podziekowania Stowarzyszeniu Rodziców i Przyjaciół Osób Niepełnosprawnych „Radość” na czele z przewodniczącym Stowarzyszenia Janem Ciołczykiem;  naszemu klerykowi Patrykowi Łapie.

Zegar

Licznik

Liczba wyświetleń strony:
8053

Sonda

Czy zamieszczone treści na stronie parafialnej są dla CIEBIE interesujące: - TAK NIE

tak

nie


Polecamy strony

    Dźwięk

    Brak pliku dźwiękowego

    Święta

    Czwartek, Wielki Tydzień
    Rok B, II
    Wielki Czwartek

    Wyszukiwanie

    Statystyki

    Brak własnych statystyk