Nie opuszczaj nas, o Panie! Odpuść grzesznym liczne winy, Daj nam w serce Twego ranie Błogosławieństw zdrój jedyny.
Wierzę w Ciebie Boże żywy.
Dzisiaj w dniu refleksji nad tajemnicą Eucharystii te słowa wyznania naszej wiary uczyńmy przedmiotem naszego rozważania.
Jezu, Chlebie życia – wierzę w Ciebie!
Podczas ostatniej wieczerzy Jezus wybrał pokarm podtrzymujący życie doczesne – chleb i wino – aby ustanowić – eucharystię – pokarm dający życie wieczne. Nie możemy pominąć okoliczności, że ustanowienie Eucharystii dokonało się w dniach świętowania paschy żydowskiej, jeżeli o tym nie zapomnimy, to wtedy wybór pokarmu przez Jezusa dla ustanowienia Eucharystii, przemówi do nas z całą wyrazistością.
Jezus nawiązuje do wydarzeń, w których objawiła się moc Boża i miłość Boża względem narodu wybranego. Tym znakiem było zesłanie pokarmu dla liczącej kilkaset tysięcy osób społeczności Izraela. Wiemy, że droga z Egiptu do ziemi Kanaan w większości prowadziła przez pustynię.
Codziennie z rana pojawiała się manna, a nawet milionowe stada przepiórek, były dla Izraelitów widocznym znakiem opieki Bożej nad nimi i gwarancją, że dojdą do ziemi swoich Ojców – Abrahama, Izaaka, Jakuba… Z opisów wędrówki przez pustynię wiemy, że także Bóg w cudowny sposób wyprowadził Izraelitom wodę ze skały, gdy wody zabrakło,.
Znając posłannictwo Jezusa, związane z odkupieniem ludzkości z niewoli grzechu pierworodnego, wiemy, że Jezus świętowaniu Paschy żydowskiej nadał nowy sens. Chleb i wino otrzyma nową jakość. Przemienione w Ciało i Krew Jezusa, staje się pokarmem dającym życie wieczne.
Dzień dzisiejszy ustanowiony jest abyśmy podziękowali Bogu za chleb eucharystyczny. .
Święty Brat Albert powtarzał: trzeba być dobrym jak chleb, żeby każdy kto jest głodny, mógł przyjść i ukroić sobie kromkę. Panie Jezu, TY stałeś się dla nas chlebem żywym. Każdy kto pragnie może przyjść i nakarmić się do syta, i posilić się aby nie ustać w wędrówce na drodze do życia wiecznego.
Dziękujemy Ci za to.
2. Jezu, Ofiaro za nasze grzechy – wierzę w Ciebie!
Panie Jezu, Kiedy mówiłeś, że dasz swoje ciało na spożycie, wtedy wielu, którzy szli za Tobą, odwróciło się od Ciebie, i przestali Cię słuchać. Kiedy zapowiedziałeś uczniom, że będziesz cierpiał, pierwszy sprzeciwił się Piotr, i zapewniał, że nigdy to na Ciebie nie przyjdzie…
Nie rozumiał Piotr, że odkupienie wymaga okupu. Ty Jezu wiedziałeś, że tym okupem będzie odrzucenie przez ludzi, wzgarda, oplucie i wyszydzenie, skazanie na śmierć i haniebna śmierć przez przybicie do krzyża.
Dlatego Piotr usłyszał – idź precz szatanie, bo nie myślisz o tym co Boże, ale o tym co ludzkie…
Dziękujemy Ci Jezu, że nie wybierałeś ofiary zastępczej, ale, że sam ofiarowałeś siebie aby swoim cierpieniem, swoją ofiarą nas odkupić.
3. Jezu, najwyższy Kapłanie – wierzę w Ciebie!
W Starym Testamencie, kapłan składał ofiarę najpierw sam za siebie, mając świadomość, że sam jest człowiekiem grzesznym. Po oczyszczeniu siebie mógł składać ofiarę za lud. Ofiara była składana ze zwierząt, albo płodów ziemi. Kapłan wstępował do świątyni z krwią zwierząt, na znak przebłagania Boga za grzechy, lecz krew zwierząt nie miała mocy oczyszczającej duszę z grzechu.
Dopiero Ty Jezu, jako Syn Boży, będąc bez grzechu, ofiarowałeś swoją własną krew przyjmując śmierć z rąk ludzi grzesznych. Samego siebie złożyłeś w ofierze za nas. Dlatego ofiara ta została przyjęta przez Boga,
Dziękujemy Ci Jezu, że do końca nas umiłowałeś.
4. Jezu, Komunio wierzących – wierzę w Ciebie!
Ty Jezu karmisz jednym pokarmem eucharystycznym wielu spośród odkupionych. Tę wspólnotę serc nazywamy komunią. Dla swoich uczniów pozostawiłeś NOWE PRYKAZANIE. Dajesz na siebie samego za wzór, mówiąc: Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem. Panie Jezu zechciałeś podzielić się z nami wielką miłością jaką nas umiłowałeś. Miłość ta jest odbiciem miłości, jaka łączy Ciebie Jezu z Twoim Ojcem i Duchem Świętym w jedność. Spraw Jezu we wspólnocie uczniów Twoich, abyśmy także byli JEDNO, i w ten sposób byśmy wielbili Ojca - naszego Stwórcę. Amen.
Twoja cześć, chwała, nasz wieczny Panie,
Na wieczne czasy niech nie ustanie.
Tobie dziś dajem z rzeszą tych ludzi,
Pokłon i pienie, my Twoi słudzy.
Dziękując wielce Twej Wielmożności,
Za ten dar zacny Twej Wszechmocności;
Żeś się darował nam nic niegodnym,
W tym Sakramencie nam tu przytomnym.
Raczyłeś zostać w takiej postaci,
Nie szczędząc siebie dla nas, swych braci.
Przyszedłszy na świat, Pan wiecznej chwały,
Zaznałeś wiele nędzy niemałej.
Dałeś się potem z wielkiej miłości
Na męki srogie bez wszej litości.
Dałeś swe Ciało, by krzyżowano,
I Krew Najświętszą, by ją przelano.
Wstępując zasię do chwały wiecznej,
Zostawiłeś nam ten to dar zacny.
Na co my patrząc w tym Sakramencie,
Słowu Twojemu wierzymy święcie.
Tobie my, Boże, teraz śpiewamy,
Przed Twą światłością kornie padamy.
Użycz nam łaski, Wszechmocny Boże,
Bez Twej pomocy człek nic nie może.
Wspólnoty parafialne
"Życie parafii koncentruje się w wielu grupach, we wspólnotach modlitewnych, liturgicznych, charytatywnych, kulturalnych, sportowych. Każdy może w nich znaleźć miejsce dla rozszerzenia swoich zainteresowań, a także dla pogłębienia wiary. (...) Ale wszystko, co dzieje się [w parafii], ma się dokonywać „przy ołtarzach”, ma ku ołtarzowi prowadzić. Życie wspólnot działających w parafii — zarówno tych związanych bezpośrednio z liturgią, katechezą czy modlitwą, jak też i tych, które promują kulturę czy sport — jest prawdziwie owocne, budujące człowieka, gdy w ostatecznym rozrachunku przybliża go do Chrystusa."
Jan Paweł II, 1997 r.
WIERZĘ W JEZUSA CHRYSTUSA,
SYNA BOŻEGO JEDNORODZONEGO
Dobra Nowina: Bóg zesłał swego Syna
422 "Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo" (Ga 4, 4-5). Oto "Ewangelia o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym" (Mk 1, 1): Bóg nawiedził swój lud 1 . Wypełnił obietnice dane Abrahamowi i jego potomstwu 2 ; uczynił więcej, niż można było oczekiwać: zesłał swego "Syna umiłowanego" (Mk 1, 11).
423 Wierzymy i wyznajemy, że Jezus z Nazaretu, urodzony jako Żyd z córki Izraela w Betlejem, w czasach króla Heroda Wielkiego i cezara Augusta I, z zawodu cieśla, który umarł ukrzyżowany w Jerozolimie za czasów namiestnika Poncjusza Piłata, w czasie rządów cezara Tyberiusza, jest odwiecznym Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Wierzymy, że "od Boga wyszedł" (J 13, 3), "z nieba zstąpił" (J 3,13; 6, 33), "przyszedł w ciele" (1 J 4, 2), ponieważ "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy... Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce" (J 1, 14. 16).
424 Poruszeni przez łaskę Ducha Świętego i pociągnięci przez Ojca, wierzymy i wyznajemy o Jezusie: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16). Na skale tej wiary, wyznanej przez św. Piotra, Chrystus założył swój Kościół 3 .
"Ogłosić... niezgłębione bogactwo Chrystusa" (Ef 3, 8)
425 Przekazywanie wiary chrześcijańskiej jest przede wszystkim głoszeniem Jezusa Chrystusa, by prowadzić do wiary w Niego. Od początku pierwsi uczniowie zapałali pragnieniem głoszenia Chrystusa: "Nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli" (Dz 4, 20). Zapraszają oni ludzi wszystkich czasów, by weszli do radości ich komunii z Chrystusem:
To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce - bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione - oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna (1 J 1, 1-4).
Chrystus: Centrum katechezy
426 "W samym centrum katechezy znajduje się przede wszystkim Osoba: Jezus Chrystus z Nazaretu, Jednorodzony Syn Ojca... który cierpiał i umarł za nas i który teraz, ponieważ zmartwychwstał, żyje z nami na zawsze... Katechizować... to odkrywać w Osobie Chrystusa cały odwieczny zamysł Boży, który w Nim się wypełnił. To dążyć do zrozumienia znaczenia czynów i słów Chrystusa oraz znaków dokonanych przez Niego" 4 . Celem katechezy jest "doprowadzenie do komunii z Jezusem Chrystusem... Bo tylko On sam może prowadzić do miłości Ojca w Duchu Świętym i uczestnictwa w życiu Trójcy Świętej" 5 .
427 "W katechezie przez nauczanie przekazywany jest Chrystus, Słowo Wcielone i Syn Boży, wszystko zaś inne o tyle, o ile do Niego się odnosi; naucza sam Chrystus, a każdy inny nauczający - jedynie w tej mierze, w jakiej jest Jego zwiastunem lub tłumaczem i w jakiej Chrystus mówi przez jego usta... Trzeba więc, aby do każdego katechety można było zastosować te niezgłębione słowa Jezusa: «Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który mnie posłał» (J 7, 16)" 6 .
427 "W katechezie przez nauczanie przekazywany jest Chrystus, Słowo Wcielone i Syn Boży, wszystko zaś inne o tyle, o ile do Niego się odnosi; naucza sam Chrystus, a każdy inny nauczający - jedynie w tej mierze, w jakiej jest Jego zwiastunem lub tłumaczem i w jakiej Chrystus mówi przez jego usta... Trzeba więc, aby do każdego katechety można było zastosować te niezgłębione słowa Jezusa: «Moja nauka nie jest moja, lecz Tego, który mnie posłał» (J 7, 16)" 6 .
428 Kto został powołany do "nauczania Chrystusa", powinien zatem starać się przede wszystkim o tę "najwyższą wartość poznania Chrystusa"; trzeba zgodzić się wszystko stracić, "bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim... przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych" (Flp 3, 8-10).
429 Z tego przenikniętego miłością poznania Chrystusa rodzi się pragnienie głoszenia Go, "ewangelizowania" i prowadzenia innych do "tak" wiary w Jezusa Chrystusa. Równocześnie jednak daje się odczuć potrzeba coraz lepszego poznania tej wiary. W tym celu, idąc za Symbolem Apostolskim, zostaną najpierw przedstawione główne tytuły Jezusa: Chrystus, Syn Boży, Pan (artykuł drugi). Symbol Apostolski wyznaje następnie główne misteria życia Jezusa: misterium Jego Wcielenia (artykuł trzeci), Jego Paschy (artykuł czwarty i piąty) i Jego uwielbienia (artykuł szósty i siódmy).
"I W JEZUSA CHRYSTUSA, SYNA JEGO JEDYNEGO, PANA NASZEGO"
430 Jezus w języku hebrajskim oznacza: "Bóg zbawia". W chwili Zwiastowania anioł Gabriel nadaje Mu jako własne imię Jezus, które wyraża zarówno Jego tożsamość, jak i posłanie 7 . Ponieważ jedynie Bóg "może odpuszczać grzechy" (Mk 2, 7), to On w Jezusie, swoim odwiecznym Synu, który stał się człowiekiem, "zbawi... lud od jego grzechów" (Mt 1, 21). W ten sposób w Jezusie Bóg wypełnia całą historię zbawienia dla dobra ludzi.
431 W historii zbawienia Bóg nie zadowolił się wyzwoleniem Izraela "z domu niewoli" (Pwt 5, 6), wyprowadzając go z Egiptu. Zbawia go jeszcze od jego grzechu. Ponieważ grzech jest zawsze obrazą wyrządzoną Bogu 8 , jedynie On może go zgładzić 9 . Dlatego Izrael, uświadamiając sobie coraz bardziej powszechność grzechu, nie będzie mógł już szukać zbawienia inaczej, jak tylko wzywając imienia Boga Odkupiciela 10 .
431 W historii zbawienia Bóg nie zadowolił się wyzwoleniem Izraela "z domu niewoli" (Pwt 5, 6), wyprowadzając go z Egiptu. Zbawia go jeszcze od jego grzechu. Ponieważ grzech jest zawsze obrazą wyrządzoną Bogu 8 , jedynie On może go zgładzić 9 . Dlatego Izrael, uświadamiając sobie coraz bardziej powszechność grzechu, nie będzie mógł już szukać zbawienia inaczej, jak tylko wzywając imienia Boga Odkupiciela 10 .
432 Imię Jezus oznacza, że samo imię Boga jest obecne w osobie Jego Syna 11 , który stał się człowiekiem dla powszechnego i ostatecznego odkupienia grzechów. Jest to imię Boże, jedyne, które przynosi zbawienie 12 ; mogą go wzywać wszyscy, ponieważ Syn Boży zjednoczył się ze wszystkimi ludźmi przez Wcielenie 13 w taki sposób, że "nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni" (Dz 4, 12) 14 .
Czytanie z Księgi Rodzaju
W owych dniach:
Melchizedek, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a ponieważ był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi. Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów». Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego.
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY:
Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po mojej prawicy, *
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła ze Syjonu: *
«Panuj wśród Twych nieprzyjaciół.
Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Przy Tobie panowanie w dniu Twojego triumfu †
w blasku świętości *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Pan przysiągł i nie będzie żałował: *
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».
Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moja pamiątkę».
Podobnie skończywszy wieczerzę wziął kielich, mówiąc: «Ten Kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
Oto Słowo Boże.
1. Kłaniam się Tobie, przedwieczny Boże,
Którego niebo objąć nie może,
Ja, proch mizerny, przed Twą możnością
Z wojskiem aniołów klękam z radością.
2. Tu Stwórcę swego wiarą wyznaję,
Kocham serdecznie, pokłon oddaję,
Cieszę się wielce z Twej Boskiej chwały,
Niech Ci się kłania z niebem świat cały.
3. Dziękuję za to, żeś się zostawił
W tym Sakramencie, abyś nas zbawił;
Za Twoje łaski tu wyświadczone
odbieraj od nas serca skruszone.
4. Przed tronem Twoim serca składamy,
O to pokornie wszyscy wołamy:
Błogosław, Panie, swemu stworzeniu,
Broń od nieszczęścia, ciesz w utrapieniu.
5. Przed oczy Twoje nędze stawiamy,
Ratuj, od Ciebie niech pomoc mamy;
Tyś Bogiem naszym, piękności wieczna,
Bądź i obrona zawsze skuteczna.
6. Zostawaj z nami, póki żyjemy,
W tym Sakramencie niech Cię wielbimy,
A gdy się zbliży z ciałem rozstanie,
Twym świętym Ciałem zasil nas, Panie.
Jezu, w Hostii utajony, * Daj mi serce Twoje daj.
Tyś mi jeden ulubiony, * Tyś mojego serca raj.
Wszędzie dobrze mi, o Panie, * Choćby krzyż me siły rwał,
Słodkie ziemskie me wygnanie, * Byleś mi sam siebie dał.
Wszystko, wszystko chętnie zniosę, * Panie, dla miłości Twej,
Tylko błagam, tylko proszę: * Ty mnie w sercu zawsze miej.
Obejmijmy dzieci troską, aby wzrastały w obecności JEZUSA EUCHARYSTYCZNEGO. O tej potrzebie niech przypomina nam DZIEŃ DZIECKA, który przypada w oktawie Bożego Ciała.
1. Kiedyś, o Jezu, chodził po świecie
Brałeś dziateczki w obięcia swe.
Patrz, tu przed Tobą stoi Twe dziecię
Do Serca Twego przytul i mnie.
2. Byłeś dzieciątkiem, Ty wielki Boże,
W żłóbku płakałeś nad światem złym.
Nie płacz, Dzieciątko, ja Ci w pokorze,
Serce me daję, Ty mieszkaj w nim.
3. Kto by u siebie dziecię przyjmował,
Rzekłeś, że wtenczas przyjmuje Cię.
Dzięki Ci, Jezu, żeś nas miłował,
Za to Cię kochać na wieki chcę.
4. Rzekłeś: "Nie może ze Mną być w niebie,
Kto nie chce dziecku podobnym być",
Ja, dziecię Twoje, chcę przyjść do Ciebie!
Daj mi niewinnie do śmierci żyć!
5. Kiedy w ostatniej będę potrzebie,
Gdy się rostanę ze światem tym,
Zlituj się, Jezu, weź mnie do siebie,
Niech wiecznie spocznę przy Sercu Twym.
5. Kiedy w ostatniej będę potrzebie,
Gdy się rostanę ze światem tym,
Zlituj się, Jezu, weź mnie do siebie,
Niech wiecznie spocznę przy Sercu Twym.
1. Ja wiem w kogo ja wierzę stałością duszy mej mój Pan w tym Sakramencie potęgi pełen swej
To Ten, co zstąpił z nieba co życie za mnie dał i pod postacią chleba pozostać z nami chciał
2. Ja wiem w Kim mam nadzieję Gdy słabnie ducha moc To Ten, przed którym światło pali się dzień i noc
On moim szczęściem w życiu On światłem w zgonu dzień zwycięża mroki grzechu rozprasza śmierci cień
Pobłogosław Jezu Drogi Tym, co serce Twe kochają Niechaj skarb ten cenny, drogi Na wiek wieków posiadają.
Za Twe łaski dziękujemy, Które serce Twoje dało; W dani dusze Ci niesiemy, By nas serce Twe kochało.
Trzykroć święte serce Boga, Tobie śpiewa niebo całe, Ciebie wielbi Matka droga, Tobie lud Twój składa chwałę.
