Program rekolekcji adwentowych 2015 r.
Rekolekcje adwentowe 29.11.2015 – 02.12.2015.
Prowadzi Redemptorysta O. Witold Radoski. Tuchów.
Parafia Św. Anny Korzeniowie.
29.11.2015 – Niedziela
6.30 – Godzinki.
7.00 – Msza Św. z kazaniem dla ogółu wiernych.
9.15 – Wypominki
9.30 – Msza św. z kazaniem dla ogółu wiernych + młodzież; na sumę zapraszamy wszystkich uczniów Szkoły
Podstawowej i Gimnazjum.
14.20 – różaniec za zmarłych z wypominkami.
15.00 – Msza św. dla ogółu wiernych.
30. 11. 2015 - Poniedziałek
8.30 – spowiedź dla osób niepełnosprawnych.
9.00 – Msza Święta z kazaniem dla ogółu wiernych, osób podeszłych wiekiem i chorych.
Ok.10.30 – Wyjazd do chorych w domach – spowiedź adwentowa, Komunia, namaszczenie chorych.
Zgłosić osoby, które nie mogą przyjść do kościoła…
16.30 - Msza dla uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum.
18.00 - Msza Święta z kazaniem dla ogółu wiernych.
01.12.2015 - Wtorek /Dzień spowiedzi/
8.30 - Różaniec za zmarłych.
9.00 – Msza Święta z kazaniem dla ogółu wiernych.
10.00 – 11.00 - Spowiedź.
16.30 – 17.00 – Konferencja przygotowująca do spowiedzi dla uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum
17.00 – 18.00 Spowiedź; /najpierw uczniowie, następnie starsi/.
18.00 – Msza Święta z kazaniem dla ogółu wiernych /zapraszamy młodzież/.
Po Mszy możliwość spowiedzi dla tych którzy nie zdążyli wyspowiadać się przed Mszą.
02.12.2015 - Środa. Zakończenie Rekolekcji.
(Składka na tacę na utrzymanie Misyjnego Seminarium Duchownego w Tuchowie).
9.00 - Nowenna do MBNP i Msza Św. z kazaniem dla ogółu wiernych.
16.30 Nowenna do MBNP i Msza św. dla uczniów Szkoły Podstawowej i Gimnazjum. Poświęcenie wieńców adwentowych i lampionów. /Zapraszamy dzieci przedszkolne z rodzicami/.
18.00 – Nowenna do MBNP i Msza Św. z kazaniem dla ogółu wiernych . Zapraszamy młodzież.
NOWE ŻYCIE W CHRYSTUSIE
List Pasterski Episkopatu Polski na Jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski
Drodzy Siostry i Bracia!
W dzisiejszą uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata docierają do nas słowa proroka Daniela o Synu Człowieczym, któremu „powierzono […] panowanie, chwałę i władzę królewską, a [któremu] służyły […] wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie”. (Dn 7,14) Proroctwo to spełniło się w odniesieniu do osoby Chrystusa, który jest „Świadkiem Wiernym, Pierworodnym umarłych i Władcą królów ziemi” (Ap 1,5).
1. Chrzest Polski
Chrystus – jako Początek i Koniec całych ludzkich dziejów – sprawił, że 1050 lat temu na polskiej ziemi został postawiony krzyż, przejmujący znak jego zwycięstwa nad grzechem i śmiercią.
W 966 roku Mieszko I przyjął chrzest jako człowiek wolny. Chociaż został on udzielony pojedynczej osobie, to przecież dał początek wspólnocie z innymi osobami ochrzczonymi. Myśląc o konsekwencjach chrztu Mieszka, możemy mówić o „narodzie ochrzczonych”, o „chrzcie narodu”, a więc również o Chrzcie Polski (por. Prymas Stefan Wyszyński, „Na Wielkanoc Roku Tysiąclecia Chrztu Polski”, Gniezno 1966).
Książę Mieszko tym samym wprowadził swoich pobratymców w świat kultury łacińskiej i uczynił ich obywatelami wspólnoty ludów chrześcijańskich. Jego chrzcielnica stała się kolebką rodzącego się narodu, pozostając znakiem budującym jego tożsamość. Chrzest wprowadził nasz naród w nowy świat, który wyraża się przez nową kulturę, nowe instytucje, struktury i zapisy prawne. Doświadczenie wiary przełożyło się z mocą na postawy moralne, widoczne także w życiu gospodarczym, politycznym i kulturalnym. Społeczne konsekwencje Chrztu Polski pojawiły się później, poczynając od rodziny po naród, a nawet po wspólnotę narodów, jaką dzisiaj stanowi dla nas Europa.
2. Jubileusz 1050-lecia Chrztu Polski
W Wigilię Paschalną 966 roku, kiedy władca Polan stanął przed chrzcielnicą, zaśpiewano ten wyjątkowy, starożytny hymn: „Weselcie się już, zastępy aniołów w niebie, weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo. Raduj się ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem […], poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!” („Exultet”).
I odtąd – każdego roku w Wigilię Paschalną – Kościół w Polsce śpiewa ten hymn tuż przed odnowieniem przyrzeczeń chrzcielnych; przepiękny hymn, przepełniony radością z dzieła zbawienia, skupiony na Chrystusie, który wyzwala nas ku miłości do Boga i ludzi.
W chwili chrztu świętego każdej i każdego z nas to zbawcze wydarzenie staje się przełomowym momentem naszej osobistej duchowej biografii. Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego i bramą do życia w Trójcy Świętej. Jest to nie tylko zanurzenie w poświęconej wodzie, ale prawdziwe zanurzenie w śmierci i zmartwychwstaniu Pana, w Jego zwycięstwie nad złem. To prawdziwe źródło życia wiecznego dla nas.
Pełne wiary spojrzenie na to przełomowe w dziejach naszego narodu wydarzenie sprawia, że przeżycie Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski nie ogranicza się do rozważania zagadnień
o charakterze społecznym, kulturowym czy narodowym. Są to z pewnością kwestie ważne, ale to przecież nie te pytania usłyszał Mieszko I, gdy stanął przy chrzcielnicy. Najpierw zapytano go o to, czy wyrzeka się szatana i jego próżnej chwały. Następnie, czy wierzy w Boga Ojca Wszechmogącego, w Jego Jedynego Syna – Jezusa Chrystusa, wcielonego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w Ducha Świętego, w święty, katolicki i apostolski Kościół, w społeczność świętych i w zmartwychwstanie ciała. Na wszystkie te pytania Mieszko odpowiedział: „Wierzę!”. To samo wyznanie wiary powtarzamy i my 1050 lat później.
3. Millennium Chrztu Polski
Obchodzić Jubileusz Chrztu Polski to świadczyć własnym życiem o Chrystusie. Takie odważne świadectwo w niełatwych czasach PRL-u złożyli katolicy w 1966 roku, w czasie obchodów milenijnych. Pomogła w tym dziewięcioletnia Wielka Nowenna, czyli program duszpasterski opracowany przez Sługę Bożego Księdza Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Jej główne hasło rozbrzmiewa po dziś dzień w naszych uszach: „Wierność Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, Kościołowi i jego Pasterzom”.
Ogromna praca duchowa, towarzysząca Millennium Chrztu, zakończyła się uroczystościami na Jasnej Górze 3 maja 1966 roku. W tym dniu zawierzono Matce Bożej nasz naród na kolejne 1000 lat. Bez tamtego Millennium trudno sobie wyobrazić następne ćwierć wieku polskiej historii: pontyfikat św. Jana Pawła II, wielki ruch „Solidarność” oraz odzyskaną w 1989 roku wolność.
Po pięćdziesięciu latach pasterze Kościoła wraz ze zgromadzonymi wiernymi ponowią ten akt na Jasnej Górze 3 maja 2016 roku, zawierzając Polaków w Ojczyźnie i poza jej granicami naszej duchowej Matce i Królowej.
4. Wyzwanie ekumeniczne
Chrzest jest wydarzeniem, którego nie da się zamknąć tylko w kontekście Kocioła katolickiego. Św. Paweł pisze, że „[…] w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno Ciało” (por. 1Kor 12,13), tworząc jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Dlatego chrzest czyni chrześcijan, niezależnie od istniejących między nimi podziałów, członkami jednego Ciała Chrystusowego. Tworzy jedność, która nie sprowadza się wyłącznie do obojętnej tolerancji i wzajemnej wiedzy o sobie, lecz spełnia się w wymianie duchowych darów.
Dziękujemy Bogu za przyjętą na początku 2000 r. przez Kościół Katolicki i Kościoły zrzeszone w Polskiej Radzie Ekumenicznej „Deklarację o wzajemnym uznaniu chrztu jako sakramentu jedności”. Jest ona bezprecedensowa w wymiarze Europy i świata, inspiruje do podejmowania następnych kroków zmierzających do zjednoczenia chrześcijan. Jedność Kościoła jest wolą Chrystusa. Mnożenie podziałów czy choćby obojętność wobec nich, jest ciężkim grzechem i antyświadectwem, które pomnaża zgorszenie. Polska przyjęła chrzest w czasie, gdy Kościół w dużej mierze był jeszcze niepodzielony na prawosławie (1054 rok) i kościoły protestanckie (1517 rok). Czy Jezus Chrystus nie wzywa nas do tego, byśmy chcieli nie tylko przeżyć, ale – w takiej mierze, w jakiej to jest możliwe – również przygotować wspólny obchód 1050-lecia tamtego wydarzenia? Czy możemy śpiewać Bogu radosne Te Deum za wydarzenie chrztu inaczej, niż w postawie głębokiego pojednania?
5. Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia
Przeżywane przez nas uroczystości 1050. rocznicy Chrztu Polski łączą się w rozpoczynającym się roku liturgicznym z jeszcze jedną okolicznością. Jest nią Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia rozumiany jako objawienie się czynnej wiary, potwierdzonej na chrzcie świętym. „W tym Roku Świętym – pisze papież Franciszek – będziemy mogli doświadczyć otwarcia serc na tych wszystkich, którzy żyją na najbardziej beznadziejnych peryferiach egzystencjalnych, które tak często świat stwarza w sposób dramatyczny. […] Otwórzmy nasze oczy, aby dostrzec biedę świata, rany tak wielu braci i sióstr pozbawionych godności. Poczujmy się sprowokowani, słysząc ich wołanie o pomoc. Niech nasze ręce ścisną ich ręce, przygarnijmy ich do siebie, aby poczuli ciepło naszej obecności, przyjaźni i braterstwa. Niech ich krzyk stanie się naszym, tak byśmy razem złamali barierę obojętności, która często króluje w sposób władczy, aby ukryć hipokryzję i egoizm”. (Bulla „Misericordiae vultus” 11.04.2015)
Ojciec Święty polecił, by Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia rozpoczął się 8 grudnia br., w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a zakończył 20 listopada 2016 roku w uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
W tym czasie połączymy intencje Ojca Świętego z ogólnopolskim aktem przyjęcia królowania Chrystusa i poddania się pod Jego Boską władzę. Uczynimy to w podkrakowskich Łagiewnikach 19 listopada 2016 roku, w przeddzień uroczystości Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.
Zakończenie
Czeka nas zatem rok liturgiczny pełen duchowych wyzwań. Niech będzie on dla każdej
i każdego z nas rokiem prawdziwie błogosławionym. Niech będzie czasem wdzięczności wobec Boga za wspaniałą, ponad tysiącletnią tradycję chrześcijańską naszego narodu; czasem odnowienia przymierza z miłosiernym Bogiem i poddania się powszechnemu panowaniu Chrystusa Króla Wszechświata. Niech stanie się okazją do pogłębienia synowskich więzi
z Bogarodzicą, Matką Kościoła i naszą Matką. Niech będzie czasem radosnej nadziei dla młodych, którzy podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie spotkają się z Ojcem Świętym Franciszkiem.
Na błogosławiony czas odnowy naszej tożsamości chrzcielnej w Roku Jubileuszowym wszystkim ochrzczonym i przygotowującym się do chrztu z serca błogosławimy.
Podpisali: Pasterze Kościoła katolickiego w Polsce
obecni na 370. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie
w dniu 6 października 2015 r.
Za zgodność:
+ Artur G. Miziński
Sekretarz Generalny KEP
Zarządzenie:
Tarnów, 09.11.2015.
Nasz znak: OB – 1.2/30/15
List należy odczytać wiernym w niedzielę 22 listopada br., we wszystkich parafiach
i rektoratach diecezji.
† Stanisław Salaterski
WIKARIUSZ GENERALNY
28.11.2015 sprzątające kościół panie Małgorzata i Justyna przygotowują wieniec adwentowy z roratką i czterema symbolicznymi świecami. Bóg zapłać.
Szereg dni oczekiwaliśmy przyjazdu ojca Witolda. Dzień przed rekolekcjami dociera do Korzeniowa informacja, że wygasa życie Ojca Stanisława liczącego 90 lat. Przełozony decyduje, że pozostanie przyOjcu Stanisławie. Za siebie przysyła ojca Piotra Grześkiewicza. Mimo, że pada śnieg i warunki są niesprzyjające, przybywa na umówioną godzinę i zgodnie z programem rozpoczyna z wiernymi nauki rekolekcyjne.
Teksty liturgii Słowa z I Niedzieli Adwentu, wprowadziły w atmosferę nowego roku liturgicznego: -
Jr 33, 14-16 Potomek Dawida będzie wymierzał sprawiedliwość
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi:
«Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu.
W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”».
Kaznodzieja streścił czym są rekolekcje, przywołując słowa Jezusa: NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE W EWANGELIĘ.
Pierwszy człon tego wezwania uwypuklł pomcniczym pytaniem o cyliczność liturgii, która obejmuje cały rok liturgiczny.
Człon drugi "wiercie w Ewangelię zobrazował nadzwyczajnymi wydarzeniami z życia - uwypuklajac znaczenie:
EWANGELIA = DOBRA NOWINA.
Ewangelia przyjęta wdziecznym sercem prowadzi nas do celu, jakim jest udział w chwale Chrystusa zmartwychwstałego. /powtórne przyjście Chrystusa/.
Ps 25 (24), 4bc-5ab. 8-9. 10 i 14 (R.: 1b)
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.
Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.
Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
pokornych uczy dróg swoich.
Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę.
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, *
i objawia im swoje przymierze.
Łk 21, 25-28. 34-36 Oczekiwanie powtórnego przyjścia Chrystusa
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
Oto słowo Pańskie. /Internet/.
nowy rok liturgiczny, który przeżywać będziemy pod hasłem: „Nowe życie w Chrystusie”. Rozpoczynamy szczególny, bo jubileuszowy rok 1050-lecia chrztu Polski oraz rok, w którym w naszej Ojczyźnie, w Krakowie, odbędą się Światowe Dni Młodzieży. Módlmy się zatem codziennie, by dobrze przeżyć ten wyjątkowy czas.
30.11.2015 - poniedziałek.
Drugi dzień adwentu 2015, i drugi dzień rekolekcji, rozpoczynamy Mszą św. o godz. 9.00. Mszę św. poprzedza spowiedź osób niepełnosprawnych. W ogóle było nas ok. 70 osób.
Rozważanie do osób dorosłych kaznodzieja oparł na dwu pojęciach: człowiek wierzący; człowiek religijny.
Przykładem człowiaka religijnego są faryzeusze - ogół faryzeuszów z czasu Pana jezusa. Faryzeusze znali na pamieć Pismo święte; znali wszystko co zostało objawione o Znawicielu na kartach starego testamentu. Mimo tego nie rozpoznali swojego Zbawiciela, bo czekali na Mesjasza wedle własnych wyobrażeń, wedle swojej woli.
Natomiast Jezus nie był podobny do faryzeuszów - Potrafił powiedzieć Bogu - Nie moja wola, ale Twoja niech się stanie.
Człowiek wierzący stara się cały "zamieszkać" w Bogu.... Tylko wtedy nie zagubi się na drodze do szczęścia wiecznego.
Msza św. o godz. 16.30. Samych uczniów mniej więcej było 60 - a więc nieco więcej niż połowa (wszystkich ucznów); około 20 - to rodzice z dziećmi, czy też osoby przygodne.
Kaznodzieja O. Zbigniew homilię oparł na opowiadaniu o celniku Zacheuszu.
Jezus wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty. Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał przechodzić. Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego: „Zacheuszu zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Zszedł więc z pośpiechem i przyjął Go uradowany. A wszyscy, widząc to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”. Lecz Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam poczwórnie”. Na to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
Pierwsze czytanie Iz 49, 1-6
Ustanowię cię światłością dla pogan
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: « Tyś Sługą moim, w tobie się rozsławię ».
Ja zaś mówiłem: « Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą ».
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
I rzekł mi: « To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi ».
Oto słowo Boże.
Refren: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
2 Niebiosa głoszą chwałę Boga, *
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
3 Dzień opowiada dniowi, *
noc nocy przekazuje wiadomość.
Refren.
4 Nie są to słowa ani nie jest to mowa, *
których by dźwięku nie usłyszano:
5 Ich głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich słowa aż po krańce ziemi.
Refren.
Celnik Zacheusz im więcej grabił do trzosa nieuczciwie zarobione pieniądze - tym bardziej go paliły, tym bhardziej czuł się nieszczęśliwy. Postanowił więc postawić znak STOP tym swoim chorym pragnieniom; i postanowił spotkać się z Jezusem zdobyć I - nformację jak ma wyjść z nieszczęscia, jakie na siebie ściągnął ....
Zapamiętajmy sobie co znaczą poniżej dwa znaki...
