Kak060117 Trzech Króli
Ukochani siostry i bracia.
Przeżywamy Boże Narodzenie w tajemnicy Objawienia się Jezusa poganom.
Jest zachwycająca nas ciągłość w ujawnianiu się zamiaru Boga – pojawienia się na świecie Zbawiciela po grzechu pierworodnym. Najpierw Bóg daje sam poznać swój zamiar posłania na świat Zbawiciela. Zamiar ten będzie Bóg realizował przez całe wieki.
Przez setki lat czyni to przez proroków – przez nich przypomina Bóg o danej obietnicy.
Wreszcie realizuje ten zamiar w tajemnicy Narodzenia Jezusa z Maryi dziewicy.
Jak dociera prawda o przyjściu Zbawiciela na świat – rozważaliśmy w ubiegłym roku Jubileuszu 1050 lecia chrztu Polski - na przykładzie naszego narodu…
Potrzeba było blisko 1000 lat zanim przyszła Radosna nowina o naszym odkupieniu. Na terenie naszych ziem polskich mieszkali wcześniej poganie, którzy czcili wiele bóstw, zanim doszło do chrztu Polski i przyjęcia prawdy o Bogu jedynym.
I tak potwierdzają się słowa św. Pawła (Ef 3,2-3a.5-6)
Przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Nakaz Jezusa jaki pozostawił swoim uczniom w chwili wniebowstąpienia realizuje się po dzień dzisiejszy: idźcie i nauczajcie wszystkie narody chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
Nasze apostolstwo.
nasze apostolstwo, które jest naszą powinnością wchodzi w ekonomię Bożego planu przekazywania i poszerzania dzieła odkupienia…
Przypominają nam o tym dzisiaj czytania mszalne.
Świętujemy dziś, objawienie się Boga. Jawne staje się to, co wcześniej było ukryte. Mędrcy ze Wschodu dostrzegli gwiazdę. Nie należeli do narodu wybranego, nie znali jedynego Boga, a jednak rozpoznali dzięki ludzkiej wiedzy światło prawdy, poszli za nim i odnaleźli Zbawiciela. W mędrcach obecnych przy żłóbku widzimy przedstawicieli pogan, którzy stają się współdziedzicami i współczłonkami Ciała Chrystusa, współuczestnikami Bożej obietnicy. Tak powoli rodzi się Kościół, w którym zaczyna działać Chrystus. I my bądźmy uważni, by nie przeoczyć wśród mnóstwa codziennych spraw tego, co najważniejsze – światła Bożej łaski, która wiedzie nas ku coraz bliższej więzi z Panem.
Osobista troska o uświęcenie to nasza powinność, gdy chcemy budować wspólnotę, zgodnie z wolą naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ks. Edward Staniek przestrzega nas przed niebezpieczeństwami, jakimi są różne ugrupowania, które podejmują próby budowania wspólnoty bez Chrystusa – są to sekty.
Inne zagrożenie dla wspólnoty Kościoła jest możliwe ze strony religii wschodnich, gdzie bardzo daleko udoskonalona jest medytacja, niejako dotykanie samego Boga, jednak religie dalekiego wschodu, nie dopuszczają myśli o wcieleniu się Boga, nie dopuszczają myśli, że Syn Boży stał się człowiekiem dla naszego zbawienia.
Inne zagrożenie odrzucenia Chrystusa płynie ze strony psychoanalizy. Współcześnie ten kierunek jest modny, a budowany jest na przekonaniu, że człowiek zaradzi wszystkim potrzebom, sam, bez Boga.
Kiedy narodził się Jezus, życiu Jego zagrażał Herod.
Współcześnie, wspomniane kierunki myślenia człowieka, zagrażają obecności Jezusa w naszych sercach i pośród nas.
Bez łaski Bożej, bez sakramentów świętych, szuka współczesny człowiek drogi do zaprowadzenia równowagi w swoim wnętrzu…
Tymczasem to Jezus przezwyciężył skutki grzechu pierworodnego i On ustanowił sposoby dochodzenia do harmonii w ludzkim wnętrzu ustanawiając sakramenty święte…
Maryja i Józef, ratują Dzieciątko Jezus, posłuszni natchnieniom Bożym, przez ucieczkę do Egiptu. W ten sposób uchylili się od zbrodniczego ciosu, jaki Herod zadał dzieciom w obawie o swoją władzę. To jedno przesłanie, jakie płynie dla nas z dzisiejszej liturgii.
Korzystajmy też z przykładu Mędrców, którzy nie poszli na współpracę z Herodem, ale inną drogą powrócili z Betlejem do swojej ojczyzny, widząc, że Herod jest człowiekiem złym, i nie zamierza pokłonić się Jezusowi, ale chce Go zabić.
Dołączmy do grona tych, którzy od wieków śpiewają naszemu Zbawicielowi razem z psalmistą wołając:
Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość,
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od Rzeki aż po krańce ziemi.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą Mu służyły.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Włączmy się świadomie w realizację tego planu Boga - zbawienia naszego i zbawienia świata. Amen.
Kak150117
Ukochani Siostry i Bracia.
Ewangelia dzisiejsza stawia przed nami pytanie na ile znam Jezusa Chrystusa.
Pytamy o co chodzi w stwierdzeniu Jana Chrzciciela, gdy mówi, ja dotychczas nie znałem Jezusa.
Przecież już przy nawiedzeniu Maryi u Elżbiety poruszeniem w łonie matki zareagował Jan, gdy Maryja pod sercem przyniosła Jezusa – to było pierwsze spotkanie Jana z Jezusem.
Byli krewniakami. Jako dzieci można powiedzieć – rówieśnicy, bo tylko 6 miesięcy Jan był starszy od Jezusa… musieli się spotykać bawić, czy wspólnie uczestniczyć w świętach żydowskich w Jerozolimie…
Podobnie jest z Szawłem. Wiedział o Jezusie, bo przecież przeciwko tym, którzy Jezusowi uwierzyli i poszli za Jezusem, Szaweł ich prześladował. Wtrącał do więzienia, przywoził przed sąd żydowski - Sanchedryn, gdzie skazywano uczniów Chrystusa na ukamienowanie…
Zarówno u Jana Chrzciciela, jak i u Szawła, na specjalną ingerencję Boga, następuje pogłębione zrozumienie Jezusa Chrystusa, Jego powołania, jako Mesjasza, Jako Syna Bożego.
Jan widzi zstępującego na Jezusa Ducha Świętego w postaci gołębicy i słyszy głos Boga z obłoku: To jest mój Syn umiłowany…
Szaweł zaś, porażony niejako światłem z nieba, pada na ziemię i słyszy głos „Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz”, głos samego Jezusa Chrystusa…
Kto jesteś o Panie.
Ja jestem Chrystus, którego ty prześladujesz…
Jedno i drugie objawienie doprowadza do nawrócenia, do głębokiego poznania Jezusa, co pociąga za sobą zmianę życia…
Jan śmiało głosi obecność Jezusa pośród Żydów i wskazuje, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem.
Podobnie Szaweł, z prześladowcy staje się Apostołem Jezusa i bez reszty poświęci pozostałe mu życie głoszeniu Ewangelii. Owszem dla Chrystusa poświęci swoje życie, aż po męczeńską śmierć, jak wiemy został ścięty mieczem w Rzymie.
Pamiętamy kanonizację Świętych Jana XXIII i Jana Pawła II – papieży. Jan XXIII
Zwołał Sobór Watykański II, a święty Jan Paweł II w tym soborze przewodniczył , ze względu na swoją mądrość, a potem z gorliwością wprowadzał w życie ustalenia Soboru Watykańskiego II, także jako papież.
To było motywem, że kanonizacja obu tych papieży była w jednym dniu.
Jak wiemy owocem Soboru Watykańskiego II było wprowadzenie liturgii w językach ojczystych. Szczególnie myślimy o Mszy Świętej, z liturgią słowa – czytaniami z Pisma Świętego…
Było to wielkim przeżyciem także dla nas Polaków, kiedy z języka łacińskiego Mszę Świętą zaczęto odprawiać w języku polskim… Dla nas dzisiaj jest to sprawa naturalna i powszechna.
Niemniej czytanie Pisma Świętego w czasie Mszy Św. i to codziennie w ciągu całego roku – jest dla współczesnego świata nie mniejszym objawieniem się Boga, aniżeli wtedy gdy Jan Chrzciciel usłyszał głos Boga, czy Szaweł, do którego odezwał się sam Chrystus…
Warto zwrócić uwagę na słowa lektora, który po czytaniu, kieruje do nas stwierdzenie: Oto Słowo Boże; a diakon czy kapłan po odczytaniu Ewangelii – Oto słowo Pańskie…
Bóg do nas mówi, Jezus do nas mówi, wydaje się w sposób naturalny…. Jednak biorąc pod uwagę, że jest to dopiero 50 lat, na dwa tysiące lat istnienia Kościoła, jest to sposób przemawiania Boga do nas, ciągle nowy i świeży.
Biorąc pod uwagę postęp techniczny w dziedzinie przekazywania informacji, przekaz Słowa Bożego, pomnaża się, przez transmisje telewizyjne Mszy Świętych, czy przez radio, a także dostępność tekstów całości Pisma Świętego, jak i też czytań mszalnych w Internecie…. Nie mówiąc licznych wydaniach Biblii Starego i Nowego Testamentu w formie książkowej.
Jest to niezwykłe doświadczenie dla ludzkości…
Zarówno Jan Chrzciciel, jak i Szaweł – po nawróceniu Paweł – po zetknięciu się ze Słowem Bożym stali się szczególnymi świadkami Bożego Słowa i Apostołami Jezusa Chrystusa…
Również dla nas podobną konsekwencją staje się poznanie Słowa Bożego – apostolstwo:
idźcie i głoście
- takie hasło stawia przed nami Kościół święty, na ten rok liturgiczny, który już rozpoczęliśmy ADWENTEM i okresem BOŻEGO NARODZENIA . Wchodzimy w okres zwykły, kiedy rozważamy publiczną działalność Jezusa, także związane jest to z czytaniami mszalnymi na ten czas, na każdy dzień.
Wezwani jesteśmy do osobistego zgłębiania słowa Bożego, do osobistego przemyślenia Słowa Bożego. To jest podstawowy warunek apostołowania. Jeżeli sami w sercu zgłębimy Słowo Boże uformujemy nasze życie wedle słowa Bożego, wówczas nasze głoszenie Słowa Bożego, będzie skuteczne, zwłaszcza gdy dajemy świadectwo swoim życiem.
Na niedzielę dzisiejszą ks. biskup kieruje do nas komunikat w związku z obrzędem konsekracji dziewic, wdów i wdowców; ja ten komunikat połączę z naszym rozważaniem, będzie to trafne zobrazowanie jak na słowo Boże można odpowiedzieć swoim zyciem: -
Drodzy Diecezjanie!
W niedzielę 22 stycznia br. w katedrze tarnowskiej odbędzie się obrzęd konsekracji dziewic, wdów oraz jednego wdowca, którzy pragną podjąć indywidualną formę życia konsekrowanego w Kościele.
Tradycja podejmowania – za aprobatą Kościoła – życia w dozgonnej czystości dla Królestwa niebieskiego przez dziewice i wdowy sięga początków Kościoła. Jest to jedna z form życia konsekrowanego, którego różnorodność Kościół przyrównuje do drzewa o wielu gałęziach, tkwiącego korzeniami w Ewangelii i przynoszącego owoce. Po Soborze Watykańskim II odrodziła się praktyka konsekracji wdów i wdowców, którzy składając według zatwierdzonego obrzędu liturgicznego wieczysty ślub czystości i pozostając nadal w świecie, konsekrują swój stan życia, aby pełniej poświęcić się modlitwie i służbie Kościołowi.
Przez dar konsekracji dziewic, wdów i wdowców jeszcze w pełniejszym świetle ukazuje się światu rzeczywistość Kościoła jako ludu pielgrzymującego ku Chrystusowi chwalebnemu.
W diecezji tarnowskiej zostanie zainicjowana ta forma życia poświęconego Bogu. Postrzegamy ją jako wciąż aktualną drogę osobistego uświęcenia, której wybór wypływa z wewnętrznej potrzeby wiernych. Widzimy w niej także drogę służby Kościołowi, który na każdym etapie swoich dziejów potrzebuje różnych form urzeczywistniania Królestwa niebieskiego na ziemi.
Głęboko ufamy, iż osoby żyjące w świecie tym specyficznym charyzmatem wzmocnią i wzbogacą duchową przestrzeń naszej diecezji, dając wyraziste świadectwo swojej wiary i miłości wobec Chrystusa i Kościoła.
Niech to świadectwo Sióstr i Braci, którzy wybierają drogę życia konsekrowanego pobudzi nas do refleksji, jak ja mogę wprowadzać ewangelię w swoje osobiste życie stosownie do stanu w jakim przychodzi mi życ, czy żyję we wdowieństwie; czy żyje w małżeństwie, czy jestem młodzieńcem, panną, czy dzieckiem…
Prośmy:
Jezu otwórz moje oczy na rzeczywistość życia w łasce uświęcającej. Ty nam wysłużyłeś ten dar, spraw, abym tego daru, jakim jest życie w łasce uświęcającej nigdy nie zmarnował, abym tym darem umiał też dzielić się z innymi. Amen.
Kak250617 Ndz synodalna
Ukochani Siostry i Bracia. Dzisiejsza niedziela w naszej diecezji ma swoją nazwę – NIEDZIELA SYNODALNA. Dlaczego Niedziela Synodalna. Ponad pół roku jak zamiar NASZEGO BISKUPA KS. Andrzeja Jeża, przeprowadzenia V Synodu w naszej diecezji tarnowskiej, zaczął się realizować przez powołanie 17 – osobowej Komisji Przygotowawczej Synodu. Komisja została powołana 14 grudnia 2016 roku.
Komisja przygotowała ramowy program Synodu. Powołane zostały grupy tematyczne, które będą pracować z pomocą biegłych w zakresie wiedzy teologicznej, pasterskiej i prawniczej, wsłuchując się w głosy różnych grup wspólnoty diecezjalnej.
Przebieg synodu wyznaczają znane od starożytności kościoła trzy zasady: 1/ nic bez biskupa; 2/ nic bez rady kapłanów; 3/ nic bez zgody Ludu Bożego.
W ten sposób ks. Biskup pragnie przeprowadzić rozpoczęte już prace synodalne, aby zaangażowali się i biskupi i kapani i wierni całej diecezji.
Celem synodu, jest określenie właściwej drogi życia i postępowania dla nas chrześcijan w dzisiejszym świecie, który często proponuje nam styl życia niezgodny z Objawieniem Bożym. Synod ma dla nas być wsparciem, abyśmy podejmowali taki sposób życia, aby nasza wiara spotęgowała się, wzrosła nasza pobożność i gorliwość apostolska, pod kierownictwem biskupa diecezjalnego.
Ks. Biskup wyznaczył hasło Synodu ‘ KOŚCIÓŁ NA WZÓR JEZUSA’.
Kościół zrodził się mocą i pod natchnieniem Ducha Świętego, dlatego na pierwszym miejscu, dla właściwego ukierunkowania prac synodalnych zwracamy się o światło do Ducha Świętego, aby Duch Święty towarzyszył pracom synodalnym, dla naszego uświęcenia i dobra całego Kościoła świętego.
Rozważając o Kościele, nie możemy zapomnieć, że nie ma Kościoła bez Eucharystii. Nasze uświęcenie i wzrost w świętości zakotwiczone jest w obecności Jezusa w Kościele w sakramencie Eucharystii.
Nie można mówić o Kościele bez odniesienia się do Maryi Matki Jezusa. Mając na uwadze obecność nieustanną Maryi w czasie działalności publicznej Jezusa, nieraz bezpośrednią, często duchową, jak również jej towarzyszenie Apostołom w dniu Zesłania Ducha Świętego, słusznie nazywamy Maryję – MATKĄ KOŚCIOŁA.
Pobożność wiernych potwierdza ten tytuł choćby w zebranych w ciągu wieków w Litanię Loretańską, wezwaniach. Wezwania te podkreślają, owocność, wstawiennictwa Maryi, oraz Jej wielkość przed Bogiem. Maryja przez swoje wstawiennictwo u Boga, u swojego Syna przyczynia się do naszego wzrostu w rozumieniu i pełnieniu woli Bożej.
Wiele jest już nagromadzonych materiałów poświęconych Synodalnym przemyśleniom. Te materiały na bieżąco umieszczane są w Internecie. W miarę możliwości sięgajmy do bazy choćby na adres www.diecezja.tarnow.pl; a także możemy znaleźć zakładkę z hasłem: V Synod Diecezji Tarnowskiej… gdzie znajdziemy wszystkie informacje dotyczące rozpoczętego Synodu, który trwał będzie jeszcze wiele MIESIĘCY. Uczyńmy refleksję nad pracami synodu, wspierajmy te prace naszymi modlitwami, tak jak to już wiele razy czyniliśmy. Maryja jest pierwszą spośród świętych, których także wzór życia, potwierdza nasze powołanie do świętości. Szczególnie przyzywajmy wstawiennictwa świętych pochodzących z naszej diecezji.
Systematycznie będziemy informowani o przebiegu Synodu, a także jesteśmy proszeni do zaangażowania się w prace synodu, celem zgromadzenia naszych przemyśleń i wskazań, które przyczynią się do stworzenia pełnego obrazu aktualnych potrzeb naszej wspólnoty diecezjalnej, jak i też wskazania sposobów zaradzania trudnościom, jakie napotykamy w naszym religijnym życiu. Często módlmy się w intencji synodu, idąc za główną myślą modlitwy zaproponowanej nam przez księdza biskupa Andrzeja. (kolęda …). Zwykle tą modlitwę w kościele, odmawiamy na końcu Mszy św. Dzisiaj odmówmy ją na zakończenie tej homilii.
MODLITWA W INTENCJI SYNODU
Boże w Trójcy Świętej Jedyny,
zgromadzeni we wspólnocie tarnowskiego Kościoła,
pragniemy razem wyruszyć w drogę,
aby dobrze przygotować i owocnie przeżyć synod diecezjalny.
Prosimy Cię, Ojcze pełen miłosierdzia,
napełnij nas swoją prawdą, miłością i pokojem,
abyśmy wiernie realizowali Twój zbawczy plan ludzkości
otwarci na dar aktywnej współpracy wszystkich diecezjan.
Błagamy Cię, Jezu – Synu Boga Żywego,
abyśmy zawsze z wielką pokorą i ufnością
odczytywali znaki czasu w świetle Ewangelii
budując wspólnotę naszej diecezji na Twój obraz.
Wzywamy Cię, Duchu Święty Ożywicielu,
abyśmy napełnieni Twoimi darami,
odnowili i ożywili wspólnotę Kościoła tarnowskiego
w jedności z całym Kościołem powszechnym.
Maryjo, Matko Kościoła i Patronko Diecezji Tarnowskiej,
prowadź nas i wspieraj w synodalnej pielgrzymce wiary!
Święty Stanisławie Szczepanowski, módl się za nami!
Święci Świeradzie i Benedykcie, módlcie się za nami!
Święta Kingo, módl się za nami!
Wszyscy święci i błogosławieni diecezji tarnowskiej,
módlcie się za nami! Amen.